piatok 30. októbra 2009

Moja cesta na stáž/Como he viajado al intercabio

Práve sedím na pražskom letisku Ruzyne, kde ma čaká osem hodín pred odletom do Istanbulu. Moja cesta v podstate začala už v stredu, kedy po rozlúčení s maminou som sa autobusom dostala do Bratislavy (6 hodín v autobuse). Dnes ráno, čo je 29.10.09 sme Gaškou vyrazili na letisko, akurát otvorili check in a tak som tam bola prvá pasažierka. Postavila som kufor na váhu a wow 3.5 kg nadváha, keď mi povedala pozemná letuška, že ak sa to nezníži tak ma to vyjde 75 eur, no áno je to riadne drahý špás mať na vyše batožinu. Ešte dobre, že šla Gaška so mnou, pretože ja by som asi moje veci nepomestila, a jej sa to zázračne podarilo.:) Let z Bratislavy do Prahy bola zábava posadili nás do maličkého lietadla, takže ešte aj príručnú batožinu som mala sedadle vedľa mňa a keď sme vzlietali som ju musela držať, normálne ferrari v podobe lietadla, no
na
šťastie sme leteli iba hodinu. Potom ma čakala Praha 8 hodín, kde som vyskúšala asi všetky sedačky, čo tam majúJV Istanbule som bola o 23.00 hod ich času, čiže 22.00 nášho času a tam má čakali dvaja chalani aiesekári: Botu a jeden blázon, keď opäť zistiť jeho meno tak Vás oboznámim (obaja majú 19/20 rokov)J A to mi hneď povedali, že spíme na letisku, lebo metro otvárajú až o 6 ráno. Takže sme spali ako bezdomovci na letisku v Istanbule no bola to zábava, ale najlepšie bolo, že tam chodila stále polícia a dokonca tam aj niekoho doviezli v náramkami na rukáchJ No proste adrenalínJkým sme sa dostali do mestečka Izmit v provincii Koaceli tri hodiny (metrom, busom, busom a vlakom).Chudáci chalani celú cestu mi vláčili moje veci, takže gentlemani ešte nevymreli:) Niekde na ceste som vyskúšala typické turecké raňajky: Turecký čaj s pečivom Poĝaça (číta sa poča) (také buchtičky, ktoré sa robia zo zemiakového cesta a na vrchu boli sezamové semiačka).
Poĝaça

Estoy sentada en el aeropuerto de Praga Ruzyne, donde voy a pasar ocho horas antes de salir para Estambul. Mi viaje empezó ya el miércoles, cuando después de la despedida con mi mama he venido a Bratislava (6 horas en el autobús). Esta manana que es el 29 de octubre de 2009 yo con Gaška (mi prima) hemos ido al aeropuerto, vaya suerte tuve acabaron de abrir el check in, pues yo era la primera pasajera. He puesto mi maleta al pesar wow tuve 3,5kg sobrepeso. La azafata me dijo que tengo que bajar el peso de mi maleta o voy a pagar 75 euros, vaya caro es tener el sobrepeso. Gracias a mi prima Gaška, que es una hechicera en meter cosas de la maleta en mi maleta de mano, he bajado eso tres kilos de sobrepeso... increíble Gaska pues yo no podía hacerlo:) El vuelo de Bratislava a Praga era muy gracioso, porque nos han puesto todos a un avión pequeňito, así que tuve la maleta de mano en el asiento a mi lado, y en el aterrizaje tuve que sujetarla para que no se caiga. Este vuelo era como el ferrari pero tipo avión:) xro por suerte hemos volado sólo una hora. Depúes he pasado 8 horas en el aeropuerto en Praga, he probado casi todos asientos que tienen allí. En Estanbul he llegado a las 11.00 pm lo que era 10.00 pm en nuestro país. Allí me esperaban dos chicos jovenes del Aiesec: Botu y el otro loco que no me acuerdo su nombre y cuando lo averiguaré se lo diré(los dos tienen 19/20 aňos):) los chicos me han dicho que vamos a pasar toda la noche en el aeropuerto porque el metro abren a las seis de la madrugada. Así que hemos dormido como los sin techo en el aeropuerto ha sido gracioso, lo mejor era cuando vino policía con tío que tenia candados:) vaya adrenalina:) Para llegar a la ciudad Izmit hemos tardado tres horas (con metro, bus, bus y el tren). Pobres los chicos me llevaron todo el viaje mis cosas, como se ve los caballeros aun viven:) En el viaje tuve mi primer desayuno turco typico: El té turco con Poĝaça (se lee pocha) son bollitos pequeňos hechos de la masa de patatas y encima de ellos se ponen las semillas de sézamo.:)

Botu y Enis

Žiadne komentáre:

Zverejnenie komentára