Okolo 4 pm mi pisal Nacib, ze este stále sa nevie ci sa ide do Korucuk alebo nie, no v kazdom prípade sa stretneme okolo 7pm pred Mc donaldom aj s holkami (Linou a Juliou). Tak sa aj stalo, no do Mc donaldu som sa dostala az neskor, v ten vecer bola totiz riadna trafika a cesta, ktorá normálne trva 15 mi trvala 45 minút, ludia sa zblaznili a vsetci cestovali do centra. Lina a Julia nakoniec s nami nesli (Lina chcela hovorit s rodinou a Julia mala ine veci na mysli). Tak sme nakoniec isli iba my dvaja:ja a Nacib, teda iba do Adapazari, kde sme sa stretli s dalsími stazistami Anamaria (Kolombia), Giovann (Kolombia – byva v Istambule) a Luba (Love – býba v Ankare). Potom sme v
setci isli na bus do Korucuk, vystupili sme uprostred nicoho, jedna ulica a bytovky. Dorazili sme okolo 22.30 na Kolombijsku novorocnu party. Bolo super ich vsetkych opat vidiet Aleju, Kevina, Natu...No bol tam este jeden chalan, kamarat Aleji volal sa Ozgun a
lebo tak nejako:DVelmi prijemne ma prekvapilo, ked pri vstupe do obyvacky ma prvé co ma privítalo bol vianocny stromcek, sice trosku netradicny ale predsa vianocny stromcek s tureckymi vlajkami na miesto dekoracie. A hned druhy bol nápis na stene, ktorý hovoril „Štastný no
vý rok“ po slovensky a v iných jazykoch ludi, ktorí boli na party prítomní. Aleja sa posnazila a našla novy rok asi roznych jazykoch (turecky, slovensky, spanielsky, nemecky, anglicky, francuzsky, rusky, ukrajinsky, arabsky...). Bolo to mile gesto od nej hlavne pre nás cudzincov, ktorí sme trávili take dolezite sviatky mimo domova. A party sa mohla zacat na spanielsko – kolombijsku nôtu. Pripominalo mi to Španielsko, len my chybalo hrozno:D Pred polnocou zacalo odpočitávanie a novorocne blahozelania a potom konecne novorocna v
ecera – lebo sme boli vsetci brutálne hladní. Mali sme rizoto a la colombia a k tomu na výber rozne nápoje (vodka, efes – turecke pivo, raky – anizový alkohol). Takto to pokracovalo az do piatej rána, kedy sme sa rozhodli, že ideme spat, ale naraz bolo pocut príchod ludi do naseho bytu, dosli totiz dvaja kamarati Ozguna a tak my sme sa pobrali do postielky a alejita s nimi este fiestovala do neviem kedy.
1.január 2010.
Zobudili sme sa celkom dost skoro o nejakej 11 am. A nasledovala bitka o sprchu, kto tam pôjde prvý. Kedze holky majú prednost tak sme tam isli prve my, ale asi sme spravili chybu, lebo chalani tým to este viac trvalo nez nám:D Domáci nám pripravili ranajky so super kávou, ktorá by zobudila aj mrtveho:D Inak bol úzastný den, krásne svietilo slniecko a to predpovedalo, že mame super dnik pred nami. Po ranajkách sme isli vyhodit smeti, tolko tasiek po kope s odpadom s jedneho domu som este nevidela:D bolo to fakt komicku, museli sme ist 4 aby sme to odniesli:D A ked sa uz aj Giovann dosprchoval, tak sme mohli vyrazit do Izmitu, kde sme sa mali stretnút s Linou a Juliou. Zobrali sme autobus do Adapazari si viete predstavit aký hluk bol v autobuse... kedze sa tam zislo 7 cudzincov pokope. V autobuse s nami cestovala aj rodinka s dvomi malými holkami a ta mladsia bola taká krásna, sice mamina vyzerala ako keby hovorila „ Co to robite s mojou dcerou“, lebo Nacib má taku vlastnost, že vzdy v autobuse rad otravuje male deti a tentokrat tomu nebolo inak. V Adapazari, sme sa rozhodli, ze pojdeme do Izmitu vlakom a tak sme isli na stanicu kúpit listky, vsade kde sme sa objavili, tak ludia na nas divne pozerali, to aby ste boli v obraze v Turecku su ludia kludní, v autobuse sa nerozpravaju a vsade vladne sice ruch ale iba z toho, ze sa ludia premiestnuju:D, takze my sme tam posobili ako nejaká atrakcia. Kedze sme este mali cas asi 30 nez nam isiel vlak isli sme do centra na caj. A potom sme utekali spat na vlak, lebo sme to nejak neodhadli casovo:D Pre mna to bolo uz druhýkrat co som cestovala v Turecku vlakom, no pre vacsinu prítomnych to bolo po prvykrat, co cestovali vlakom. No bolo to omnoho lepsie ako ist autobusom. V izmite sme si to zamierili do Seca Parku, konecne som si pomyslela, lebo ja som bola asi jedina z prítomných co som tam este nebola, teda ak neratam Love and Giovann – lebo tí tu nebývajú. Po ceste sme sa stretli s námorníkmi a tak sme sa s nimi fotili bola to sranda:D, teda aspon pre nás neviem ako pre nich. Seca Park – je miesto, pri mori, náchádza sa tam kopec lodí a restaurácii a je to super miesto
na prechádzaku. V ten vecer tam bolo riadne veterno, no nám to nevadilo a riadne nán sibalo fotili sme sa ako takí japonci.:D Love chúda prisla o jej siltovku, ufúkol jej ju vietor, tak bola z toho smutna. Isli sme na caj
ik, lebo sme boli uz trosku unavení:D Potom sme isli do centra, kde sme mali stretnutie s Linou a Juliou v nasej oblubenej restaurácii. A kedze Love chcela vidiet nieco z Izmitu sme ju zobrali k hodinovej vezi. A potom sme isli do Gebze ku Nacibovi vsetci teda okrem Liny a Julie, ktoré na druhý den pracovali. Este sme cakali na Kevina kym pride na zastavku a potom 45 minut cesty, vsetci uz boli unavení a tak spinkali. U Naciba doma sme pokracovali v oslavovaní noveho roka az do 5 rána.
2 januara 2010
Cely den sme stravili v Gebze a poobede dosli Lina s Juliou. Vecer sme mali super kolombijske cestoviny a movie night.
El fin de ano no era muy feliz para nuestra familia. 30 de diciembre recibi una noticia muy triste de Eslovaquia, que se murio mi madrina. Esa noticia era tan mala para mi que no era capaz dos dias de hacer nada. La madrina era para nosotros como la segunda madre, primera vez cuando lo oí no quería creerlo, eran unos dias muy emocionados para mi, siempre cuando pense en eso tenia ganas de llorar. La vamos a echar de menos todos. Asi que os podeis imaginar que no tenia ganas de celebrar, ni irme a ningun sitio, y tampoco a Korucuk - que es una ciudad a dos horas de Izmit.
Sobre las cuatro me escribio Nacib, que aun no se sabe si vamos al Korucuk o no, pero de todas maneras nos vemos a las siete pm frente al Mc Donald tb con las chicas (Lina y Julia). Asi lo hicimo, aunque yo llegue al Mc Donald mas tarde, esa tarde era un atasco, y el viaje que normalmente dura 15 duró 45 minutos, la gente se volvio loco y todo el mundo viajaba al centro. Lina y Julia no fueron con nosotros al final (Lina queria hablar con su famila y Julia tenia otras cosas en su mente). Asi que fuimos solo Nacib y yo hasta el Adapazari, donde nos encontramos con otros interns Anamaria (Colombia), Giovann (Colombia – el vive en Estambul) y Luba (Love vive en Ankara).Después todos fuimo a tomar el bus para Korucuk, nos paramos en medio de nada, solo una calle y los bloques de pisos. Llegamos sobre las 10.30 pm a la fiesta colombiana de nuevo ano. Que allegre estaba de ver todos a Aleja, Kevin y Nata... Estaba alli tb un chico, el amigo de Aleja que se llamaba Ozgun o algo de esa manera. :D Me sorprendio de una manera agradable cuando entre al salon, lo primero que vi era el arbol de navidad, aunque poco tradicional, con las banderas turcas de decoración. Lo segundo que me sorprendio era el letrero que decia „Feliz ano nuevo“ en eslovaco u otras lenguas de las personas que asistian a la fiesta. Aleja encontro como se escribe el ano nuevo en las lenguas diferentes ( turco, eslovaco, espanol, aleman, ingles, frances, ruso, ucraniano, arabe...). Era un gesto muy carinoso sobre todo para nosotros los extranjeros, los que pasamos las fiestas fuera de nuestras casas. La fiesta colombiana podia empezar. Me recordaba mucho a Espana, solo me faltaba las doce uvas.:D Antes de la media noche empezamos a contar los segundos y despues nos felicitamos el ano nuevo y por fin la cena de ano nuevo – porque todos tuvimos hambre enorme. Comimos el risoto a la colombia acompanada muchos tipos de bebidas (vodka, efes – la cerveza turca, raki – el alcohol hecho de anís.) Esto continuo hasta las cinco de la madrugada y cuando nos decidimos que ibamos a dormir, oimos que llegaban otras personas al piso, eran dos amigos de Ozgun y nosotros fuimos a la cama y Aleja seguia la fiesta hasta no se cuando.
1 de enero de 2010
Nos despertamos sobre las once y empezo la pelea por la ducha, que iba primero. Como las chicas tienen ventaja, asi que fuimos primeras nosostras, pero hicimos un error, porque los chicos tardaron mas que nosotras :D Los de casa nos prepararon el desayuno con un cafe. Hacía un dia maravilloso, hacía sol y eso predicaba que vamos a tener un día super. Después del desayuno fuimos sacra la basura, tantas bolsas de basura no he visto en mi vida de una casa:D era cómico, tuvimos que ir cuatro para poder llevarlo todo:D Cuando tb Giovann se ducho podíamos ir al Izmit donde nos íbamos a encontrar con Lina y Julia. Tomamos el bus a Adapazari os podéis imaginar que ruido hacíamos en el bus... siete extranjeros. En el bus había una familia con dos ninas pequeñas, la menor era muy mona, pero la mama parecía como si decía „Que estáis haciendo con mi hija“, porque Nacib tiene atributo que le gusta molestar a los ninos pequenos y esta vez no era de otra manera – le gustan los peques. En Adapazar decidimos que vamos a ir al Izmit en el tren, asi que fuimos a la estación a compararnos los billetes, en todas partes donde vinimos la gente nos miraba de una manera muy rara. Para que os enteráis las personas en Turquía son muy tranquilas, en el autobús no hablan y el ruido se produce solo porque la gente se esta mudando:D asi que nosotros eramos como una atracción. Aun tuvimos como media horas antes de la salida de nuestro tren así que fuimos a tomar el te al centro. Para mi era ya la segunda vez que use el tren en Turquía, pero para los demás era por la primera vez. Era mejor que viajar en el bus. En Izmit fuimos al Seca Park, por fin pensaba, porque yo era la única que aun no estuve allí, si no se cuentan Love y Giovann - pero ellos no viven aquí. Por el camino nos encontramos con marineros ha sido gracioso :D por lo menos para nosotros no se como para ellos. Seca Park – es un sitio cerca del mar, donde hay muchos restaurantes y barcos, es un sitio maravilloso para pasear. Esa tarde hacia mucho viento, pero a nosotros no nos importaba y estábamos como locos sacamos fotos como guiris. :D Love pobrecita perdió su gorra, se lo llevo el viento y estaba muy triste por eso. Fuimos a tomar el te, porque estaba un poco cansados. Después fuimos al centro, donde nos encontramos con Lina y Julia en nuestro cafe favorito. Love querría ver algo de Izmit así que la llevamos al torre de reloj. Después fuimos al Gebze a la casa de Nacib todos menos Lina y Julia, las que trabajaban al dia siguiente. Aun esperamos a Kevin y fuimos a la parada y 45 minutos en el bus a Gebze, todos se durmieron el bus. En la casa de Nacib continuamos la fiesta hasta las 5 de la madrugada.
2 de enero de 2010
Pasamos todo el día en Gebze y por la tarde llegaron Lina con Julia. Y pasamos la tarde viendo pelis y comimos la pasta a la colombia.
Žiadne komentáre:
Zverejnenie komentára