nedeľa 29. novembra 2009

Ako to funguje v škôlke/como lo funciona en al guardería

Zamestnanci

Šéfka a jej manžel

Školník-upratovačka- hovorí viac po anglicky ako učiteľky to je teda haluz

2 kuchárky

Recepčná

Teta na Wc

Ujo šofér

Učiteľkský zbor škôlky:

2 profesorky pre 1. Triedu 6 ročných

2 profesorky pre 2. Triedu 6 ročných

2 profesorky pre 5 ročných (dve triedy)

4 profesorky pre 4 ročných (približne 25 detí)

2 profesorky v družine (prvý a druhý rocník na základke)

1 profesorka hudby

1 profesorka tanca pre malé deti

1 profesorka angličtiny (ja)

1 profesor angličtiny v družine (Sirdar)+ ja tiež v druzine

Teraz Vám trošku popíšem mojich žiakov a triedy:


9.45-10.15 13.00-13.30 KELEBEKLER (BUTERFLIES)

1. Trieda.-. 6 ročné deti, mám tam približne 20 detí, je ich príliš veľa na jednu triedu a je ich hrozné niečo nauciť lebo nepočúvajú. Tie decká nie su sprosté, ale problém je v tom, že ich profka by mala byť so mnou na hodine ale ona si vždy jednoducho odíde. A este dokonca som tam musela viackrat ostat pol hodky na vyse lebo ona mala stretko s rodicmi, no nevadi. Vzdy si trápim svoje hrdlo na tejto hodine.

10.30-11.00 14.00-14.30 SEKERLER

2. Trieda 6 ročné deti- táto trieda sa mi veľmi dobre učí, decka sú zlaté a je možné ich niečo naučiť a veľmi dobré spolupracujú. Pozitívne je, že je tu so mnou vždy profka... mladá holka ma iba 21 rokov. Na posledy som ich učila frázy a sa mi páčilo, že veľmi rýchlo sa to naučili a spolupracovali.





11.00-12.30 MINIK ELLER/YILDIZLAR

4 ročný –mám dve triedy naraz okolo dvadsať detí. Decká kukajú Teddy train- su strasne zlaté a hravé. S nimi je to asi najtažsie lebo ich je 25 a sú este malinké na učenie. A učíme sa slovička pomocou obrázkov. Každá trieda ma dve uciteľky.


11.30-12.00 14.30-15.00 SIRINLER

1. Trieda 5 ročný sú strašné chutnučký. Upierajú na mňa svoje vystrašené očká. Mám približne 12 deti, čo je ideálny počet. Aj keď je ich ťažsie nieco nauciť...no každé dieťa je iné. Už dva týždne ich učím zeleninu a nie a nie sa to naučiť. Dievčatá sú strašne hanblívé a niekedy im nerozumiem tak potichu rozprávajú aj si musím k nim kľaknúť. Strašne radi tancujú, keď im pustím pesničky tak sa bláznia. Ich profesorka sa volá Fatima a je strašne zlatá a presne dodržiava môj pracovný čas, pol hodiny nie viac.


12.00-12.30 15.00-15.30 CILEKLER

2.Trieda 5 ročný – v tejto triede mám riadny mix detí. Je ich približne 12.

őz –riadny čert

Yőz- najmenší z triedy, taký maly čertík s chutnou tváričkou a veľmi dobre mu ide angličtina

Arda- daľsí cert, čo mam v triede.

Dvojičky – brčkavé holky krásne sú a stále sa na mňa usmievajú.

Tiché dievčatko – ona ako keby ani duchom nebola s nami ale niekde indeJ

Malý synček učiteľky angličtiny – stále chce byť všade prvý, a keď nie tak sa naštve.

Dievčatko, čo stále chodí s učiteľkou- keď nie sa rozreve a aj tak sa musí po ňu vrátiť.

Blondák s modrými očami – jediný na celej škole.

Chalani tí su dosť agresívny k dievčatám.

No aj tak sa mi táto trieda dobre učí a to z toho dôvodu, že vedia viac toho než v prvej triede 6 ročných detí.


Strava:

Mame jedálen priamo v skolkeJ také super mini stoly s lavickami:D je to zabava, no vitajte vo svete deti:D

Co sa týka stravy v skôlke máme tri jedla za den:

Ranajky s deckami pred prvou hodinou.

Obed mám vzdy o pol jednej.

O 16.30 máme olovrant


Trabajadores

Directora Canan y su marido

Conserje-la chica de limpieza-habla mejor ingles que las profesora vaya sorpresa

2 cocineras

La senora de baňo

El conductor

Los profesores:

2 profesoras para 1ª clase ninos de 6 anos

2 profesoras para 2ª clase ninos de 6 anos

2 profesoras para ninos de 5 anos (dos clases)

4 profesoras para nenes de 4 anos (mas o menos 25 ninos)

2 profesoras en el club después de la escuela (1 y 2⁰ ano de primaria)

1 profesora de musica

1 profesora de danza para ninos

1 profesora de inglés (yo)

1 profesor de inglés del club (Sirdar) + yo tb doy clases en el club

Ahora os introduczo un poco a mis estudiantes y a mis clases:


9.45-10.15 13.00-13.30 KELEBEKLER (BUTERFLIES)

Primera clase- los nenes de 6 anos, tengo mas o menos 20 ninos, son muchos para una clase y es dificil de ensenarles algo si no escuchan. Esos nenes no son tontos, pero el problema es que la profe tendria que estar conmigo en la clase, pero ella siempre se va de alli. Algunas veces tuve que estar media hora mas porque ella tuvo el encuentro con los padres, que le vamos hacer ajo y agua. Siempre me estoy esforzando mi voz alli.

10.30-11.00 14.00-14.30 SEKERLER

Segunda clase- los nenes de 6 anos, esta clase me gusta es muy facil de ensenar a los nenes, son muy monos y estan colaborando muy bien. Hay una cosa positiva, que siempre esta la profesora... es una chica joven solo tiene 21 anos. La ultima vez les estaba ensenando las frases y me gustaba, que lo han aprendido muy de prisa y estaban muy bien colabarando.


11.00-12.30 MINIK ELLER/YILDIZLAR

Ninos de 4 anos. - tengo 2 clases en el mismo tiempo mas o menos 25 ninos. Los ninos estan viendo la pelicula corta de TEDDY TRAIN – son pequenitos y jugosos. Con ellos lo mas dificil de trabajar porque son 25 y aun son pequenos para estudiar. Los estoy ensenando palabras con los cuadros. Cada clase tiene dos profesoras.


11.30-12.00 14.30-15.00 SIRINLER

Primera clase – de 5anos son muy monos. Me estan mirando unos ojitos Hay mas o menos 12 ninos en mi clase, que es un numero ideal para ensenar. Aunque es dificil de ensenarsles.. cada nene es tan diferente.Ya llevo dos semanas ensenandolos vegetales, y no se lo pueden recordar. La chicas son muy vergonzosas y muchas veces no entiendo lo que estan diciendo porque hablan en voz baja asi que me tengo que ponerme a los rodillas. Les encanta a bailar, cuando les pongo la musica se vuelven locos. Su profesora se llama Fatima y siempre cumple con mi horario, solo media hora nada mas.


12.00-12.30 15.00-15.30 CILEKLER

Segunda clase – de 5 anos – en esta clase tengo una mezcla de los nenes. Mas o menos 12 personas.

Őz.-. es una diablito con la cara de angel.

Yőz- el mas pequeno de mi clase, un diablito con una carita de angelito y esta muy bueno en ingle

Arda- otro diablito que tengo en el clase.

Gemelas – la nenas de pelo rizado y siempre me dan una sonrisita que te coge el corazon.

Una nena que casi no habla – siempre parece como si estuviera en otro lugar no en la clase.

El hijo de la profesora de ingles – siempre quiere ser primero a contestar y no se hace asi se pone furioso.

Una nena que siempre esta siguiendo la profesora – si la profesora no esta se pone a llorar, asi que la profesora siempre tiene que volver y llevarla consigo.

Un chico rubio con ojos azules – el unico en toda a la escuela.

Los chicos son muy violento con la chicas.

Pero esta clase me gusta y me alegro ensenarles porque, saben mas que los nenes de la primera clase de los ninos de 6 anos.

La comida


Tenemos el comedor directamente en la guarderia, unas mesas pequenas con banquetas:D siempre me muchas gracia cuando me quiero sentar:D bienvenido ale mundo de los nenes.

Lo que set rata de la comida tenemos tres al dia:

El desayuno con los nenes antes de mi primera clase.

La comida siempre la tengo en las doce y media.

Y 4.30 tenemos merienda.

sobota 21. novembra 2009

Kupovanie telefónu alebo ako Gabi zistila, že jej dali na Slovensku zlé viza do Turecka/ Comprando el movil o como Gabi averiguado que le dieron en Es



Bol utorok a ja som sa dohodla s Bahrim, že mi pôjde pomôcť kúpiť telefón pretože ten môj mi opäť Turci odmietli. Stretla som s nim a ešte s jeho dvomi kamarátkami a išli sme do Carrefuru, kde majú seconhand mobily:D Do carrefuru sa dostanete, cez most ale Bahri si samozrejme pomýlil most čo nebolo po prvýkrat čo sa pomýlil v ten večer a tak sme peškovali ale mne to nevadilo. V carrefure som si kúpila mobil nokiu takú staršiu ale hlavne ze je a mozem pisat smsky a volat:D Este sme sa zastavili v supermarkete, lebo som bola straaaaaaasne hladná a tak som si bola kúpit bőrek. Potom sme išli späť, holky isli uz domov lebo boli unavené títo tureckí studenti nemajú výdrž. My sme tiez isli s Bahrim na zastavku, aby som sa nestratila xixi No asi po polhodinovom čakaní sme zistili, že stojíme na zlej zástavke... Tak sme isli spät do mesta, ale ja som bola taká hladna tak sme sa zastavili v jednej restike alebo bufete a dali sme si čaj, kde som si konecne spapala moj vytuzený bőrek:D Ked uz som nebola hladná tak sme sa vybrali hľadat zástavku odkial chodí moj autobus... ale problem bol v tom, že ani jeden sme sa tam nevyznali xixi:D Bahri totiz pochádza z Adany co je mesto asi 900 km od mestecka Izmit. Tak sme tak trosku blúdili no bola to aj tak sranda:D

Keď som došla domov tak som si písala s koordinátorom Kubim, ktorý je momentálne na Slovensku o tom ako sa dá získať povolenie na pobyt a vtedy som zistila, že som dostala nesprávne víza a to: na miesto viz ako stazista som dostala studentske víza... no co uz bude sa to musiet vyriesit ked sa kubi vrati, len dufajme ze nebudem musiet od znova platit za viza... lebo to v Bratislave dosrali nie ja:D


Era martes y he quedado con Bahri en que me va a ayudar comprar el movil porque ya segundo movil que me rechazaron aqui en Turquia. Nos encontramos en el centro tb con sus dos amigas y fuimos al Carrefur, donde tenían moviles de segunda mano. Para llegar a Carrefur teneis que pasar el puente, pero Bahri se ha equivocado del puente es que hay dos en Izmit, esto no era por primera vez en esta noche que se ha equivocado:D asi paseamos pero a mi no me molestaba andar. En Carrefur me compre una nokia vieja, pero estoy contenta me sirve solo para llamar y mandar mensajitos y eso es suficiente para mi. Antes de irnos paramos en el supermercado porque tenia muuuuuuuuuuuuucha hambre, asi que me compre el Bőrek. Luego ya salimos para la casa... las chicas se fueron a la casa, estos joven no saben lo que pierden y no tienen fuerza...Bahri y yo fuimos tb a la parada de autobuses, para no perderme jaja pero despues de media hora esperando hemos averiguado de que estamos en una parada equivocada... asi que volvimos a al centro, pero yo tenia tanta hambre asi que paramos en un restaurante para el te... y alli por fin he comido mi bőrek.:D Cuando me estomago estaba satisfecho fuimos a buscar la parada de donde salio mi autobus... pero el problema era que ninguno de los dos supimos donde se encuentra la parada:D Bahri es de Adana que es una ciudad a 900 km de Izmit. Asi que nos hemos perdido un poco pero me lo he pasado muy bien:D

Cuando llegue a casa, estaba hablando con mi coordinador kubi, el cual esta ahora en Eslovaquia, sobre como puedo obtener la residencia y en ese momento he averiguado que me dieron el visado equivocado: me dieron el visado para estudiantes en lugar de visado para el internship... tendre que solucionarlo cuando vuelva Kubi, solo espero que no tendre que pagar de nuevo...

nedeľa 15. novembra 2009

Pekný deň v mestečkách Masukiye a Sapança/ El día bonito en las ciudades Masukiye y Sapança




Sobota 14.Novembra 2009 Všetko to vlastne začalo už v piatok večer, keď som prišla z práce a rozmýšľala som, čo s načatým víkendom. Pôvodne som chcela ísť do Instambulu, lenže Yeliz tam bola minulý víkend, takže túto myšlienku som zavrhla. Potom mi Yeliz navrhla, že by sme sa mohli ísť pozrieť niekde, čo je bližšie ako Istanbul. A tak mi povedala, že ma zoberie do mestečiek Masukiye a Sapança. Samozrejme mne tie názvy nič nehovorili, ale tešila som sa na to, že vypadnem z domu. Takže som zaspávala s pocitom, že ráno začína pre nás dve dobrodružstvo. No moje ranné vstávanie, už také dobrodružstvo nebolo:D Horko ťažko som sa vyhrabala z postele, Yeliz tá už bola hore, takže som sa rýchlo obliekla a išli sme, po ceste sme si kúpili raňajky ako vždy pogaca mňam:D Na autobus sme čakali asi pol hodiny, ako povedala Yeliz v zimnom a jesennom období chodia autobus menej častejšie. Ako vždy prišiel microbus, tieto autobusy zastavia iba po tom keď vystrčite ruku inak čistá ignorácia.:D Cesta do mestečka Masukiye trvala približne 35 minút a autobus nás vysadil uprostred rázcestia. Vydali sme sa smerom k civilizácii. Musakiye je známa tým, že sa je tam kopec rybníkov a sa tam chovajú ryby, konkrétne jeden druh „alabalik“ a ľudia tam chodia do restaurácii a na nákup tých rýb stojí to 2,50 TL (1,25 eur za kus). Príroda bola veľmi pekná mi pripomínala trošku Slovensko hlavne zurčanie potokov noo krása, naša prechádzka trvala asi 2 hodiny. Keďže sme potrebovali ísť na wc tak sme zabočili do prvých wc-iek, na ktoré sme naďabili... z vonku to vyzeralo ako taká dvojitá kadibudka, z vnútra to vyzeralo ako normálne wc, obkladačky a umývadlo a potom so otvorila dvere na wc a skoro som zažila šok, teda zažila som šok, to čo je som sa pýtala Yeliz a ona na mna s kľudom Angličana, že čo je na tom zvláštne... no to sa neda ani opísať to musíte vidieť a tak som si špecialne urobila fotku a okrem toho až teraz mi došlo to čo mi vravela Aleja keď sme sa spoznali....“tiež máte také divné wc-ka?“ Yeliz mi povedala, že tu je to normálne, a že každá reštaurácia má tento typ wc-iek. Po tomto šoku sme pokračovali v našej ceste a nafotili ďalšie fotky... jooj našli sme take male zlaté psíča, no posúďte sami nie je krásny. Po ceste späť na autobus sme sa zastavili ešte na maličkom trhu čo tam bol, kde predávali veci od kanvic na čaj, cez rôzne suveníry, syry a iné. Naša ďalšia zastávka bola v mestečku


Sapança, kde sme cestovali dalších 15-20 minút. Mestečko je známe svojím jazerom, kto
ré sa volá Sapança jazero a nachádza sa v oblasti Sacaria. Vybrali sme sa teda k tomu jazeru a fotili sme ako japonský turisti.:) Okolo jazera boli rozmiestnené tety, ktoré predávali ruže, a snažili sa nás nahovoriť, aby sme si nejaké kupili noo mali u nás smolu...Bola tam riadna zima, ako vždy od vody ťahá a tak som sa musela zababušiť... Yeliz na tom nebola lepšie a nebola na to vybavená a tak sme skončili v prvej reštike a dali sme si čaj. Yeliz ma konečne učila ako sa hrá backgammon...noo nie je to ťažké no len ja som antitalent na veci, kde sa musí počítať a tak Yeliz samozrejme vyhrala. Viac o tejto hre sa môžete dočítať na nasledujúcej stránke: http://sk.wikipedia.org/wiki/Backgammon Potom sme už išli domkov, teda nafotili sme ešte ďalšie fotečky do zbierky a išli sme domkov s dobrým pocitom stráveného dňa. Ešte nás čakala super cesta v microatobuse.. to je vždy zábava.:)

Sábado 14 de Noviembre de 2009

Todo empezó ya el viernes por la tarde, cuando llegué de trabajo y estaba pensando que voy hacer durante el fin de semana. Primero tenía pensado ir a Estambul, pero Yeliz estaba allí el fin de pasado, así que ya no pensaba más sobre Estambul. Luego Yeliz me propuesto que podríamos ir a algun sitio más cercano que Estambul. Así que me dijo que me iba a llevar a las ciudades cercanos Masukiye y Sapança. Por supuesto a mi no me decía nada esas ciudades, pero estaba contenta que no voy a quedarme en casa. Así que me fui a la cama con un sentimiendo, que maňana vamos a tener una aventura. Pero despertarme por la manana no era aventura como me imaginaba.:D Me levanté con problemas, Yeliz ya estaba despierta, asi que me viste de prisa y salimos, por el camino nos compramos el desayuno, lo de siempre la pogaca yamíí.:D Hemos esperado como media hora para el autobus, como dijo Yeliz en la época de otoňo e invierno los autobuses salen menos amenudo que en verano. Como siempre llegó el microbus, estos autobuses paran sólo cuando uno le da el seňal con la mano, sino te ignoran.:D El viaje a la ciudad Masukiye duró mas o menos media hora y el autobus nos dejo en una horqueta. Así salimos para la civilización. EL Musakiye es conocida por sus estanques y allí se crian los peces, solo un tipo de pez que se llama „alabalik“ y la gente viene a los restaurantes o para comprar este pezcado, lo venden a 2,50 lira turca que es (1,25 euros por un pezcado). La naturaleza era muy bonita por alli me recordaba un poco a eslovaquia... sobre todo el ruido de los riachuelos ay que bonito, estabamos paseando y sacando las fotos casi dos horas. Como nos urgía para el baňo, asi que fuimos a buscar uno... de fuera parecia como una casita de madera... de dentro parecía como el baňo normál con las baldosas y el lavabo, pero cuando abrí la puerta me quedé flipando, que es eso he preguntado a Yeliz y ella me miraba tranquilamente que es lo que pasa, que hay raro en ese baňo... eso no se puede describir, así que he tomado una foto especialmente del baňo.:D y hasta ahora no sabía de que estaba hablando Aleja cuando nos conocimos el primer día cuando nos conocimos....“tb teneis baňos tan raros como nosotros?“ Yeliz me dijo que cada restaurante aquí tiene este tipo de baňos. Después de este choque seguimos en nuestro viaje y tomando las fotos... allí hemos encontrado un cachorito tan bonito ay que mono que era. Antes de ir a tomar autobus pasamos por el mercado pequeňo donde se vendía la teteras, muchos recuerdos, quesos u otras cosas.

Nuestra Próxima parada era en la ciudad Sapança donde viajamos otros 15-20 minutos. Sapança es conocida por su lago, que se llama lago de Sapança y se encuentra en la zona de Sacaria. Fuimos al lago y nos portamos como guirris auténticos.:) Cerca de lago había muchas mujeres vendiendo rosas y querían que nos compramos algunas... pero nosotras no. Ay que frío hacía y me puse la bufanda pero Yeliz no tenía nada así que fuimos a primer restaurante a tomar çay. Allí tenían el juego backgammon así que Yeliz me enseňaba como jugarlo, no es un juego difícil sólo es que tengo problemas de aprender donde hay números soy un antitalento en estas cosas, así era obvio que Yeliz ganó. Más sobre este juego podéis leer en la página siguiente: http://es.wikipedia.org/wiki/Backgammon

Despúes tomamos más fotos y fuimos a casita... en el microbus... es es siempre una aventura.:)