nedeľa 15. novembra 2009

Sobota alebo ako Gabi spoznávala okolie /Sabado o como Gabi estaba conociendo el alrededor

Sobota 7.11.2009

No sobotička celkom vydarený dnik to bol. Uz len som sa zobudila kukla von oknom joooj krásne svietilo slniečko ako keby ma jeho lúče volali poď už von. No aj tak som tomu volaniu odolala až do druhej. Zobrala som si prvý autobus do centra a začalo moje objavovanie mestečka Izmit. Začala som ako vždy v mojom obľúbenom parku, konečne som mala čas a tak som si ho išla pozrieť aj dnu sú preliezačky pre deti a samozrejme ako v každých parkoch bezdôvodne posedávajúci bezdomovci, ľudia čo hrajú backgammon tu dosť populárna hra, holky mi sľúbili, že ma ju raz naučia tak som zv
edava. Samozrejme ako všade, ľudia mi dávali pohľady, ktoré hovorili a ty sa tu kde nabrala :D Ďalej som sa len túlala tam kde ma nôžky doniesli, chcela som sa dostať opäť k moru, kde nás zobrali chalani ale problém bol v tom, že som si veľmi nepamätala ako sa tam išlo, ale nakoniec asi po hodinovom blúdení som sa k nemu dostala a moje úsilie sa vyplatilo. Bola som si pozrieť prístav pri Marmarskom mori... na mole tam bolo kopec ľudí čo rybárčili, hlavne tam bolo kopec takých polo rybárov, ktorí ani udice nemali chytali iba na lanko, maličké rybky sa im podarilo chytiť. Čo ma veľmi prekvapilo bolo, že okolo móla bolo strašne veľa medúz, už iba fakt chýbalo hodiť si šipičku a zaplávať si o preteky s medúzami:D Ľudia pobehovali v krátkych tričkách, bolo totiž 27 stupňov, len ja v mikine.. totiž môj zdravotný stav mi to nedovoľoval...Potom som sa len túlala po okolí a fotila, kým sa mi nevybili baterky. Našla som obchodík s lacným oblečením na hlavnej ulici “FETHIYE CADDESI“ v Izmite takže už viem kde pôjdem nakupovať, keď dostanem moju prvú výplatu. Tiež som si kúpila „Simit“ čo je vlastne taká buchta teda vyzerá to ako praclík a je to posypané sezámovými semiačkami, dá sa to kúpiť na každom rohu je to lacné stojí to 1 TL (tureckú líru), nejakých 50 centov. Niektorí blázni to nosia s táckami na hlave a prechádzajú sa s nimi po meste či prístave. Hlavná ulica cez víkend v Izmite taaak veľa ľudí je v uliciach, že keď normálny človek ako ja, ktorý sa nikde neponáhľal a mal sa chuť aj zastaviť a obzrieť tak ostal prekvapený koľko ľudí sa tam premlelo za pol hodiny. O šiestej večer som dorazila do AIESEC officu, lebo sme mali mať stretnutie aj s ostatnými stážistami, ako správna Slovenka som došla na čas, noo a samozrejme, že tam ešte nikto nebol iba ja a aiesecari, čo mali nejaké školenie a tak som si zapla ten super aiesekarsky rýchly počítač a čakala som na ostatných ľudí a hlavne na organizátora Fahriho. No stretli sme sa tam 4 stážisti: Julia (ukraina)-prišla neskôr po práci, Elvira (rusko- nie stážistka), Mondher (tunisko)a ja Slovensko. A okrem toho tam bolo kopec ľudí z AIESECU. Nakoniec sme vyrazili vonku až okolo pol ôsmej-ôsmej do centra, teda na večeru, išli sme večerať ryby do jednej reštaurácii na lodi v prístave. Bolo nás tam okolo 15-20 ľudí na večeru... loďka sa po celý čas hýbala ako keby sme plávali, chalani keď si postavili coca-colu na stôl tak sa išla dolu. Po večeri nás už ostalo málo my stážisti , Oska, Fahri, Bahri, a išli sme do Mc donaldu, kde sme sa stretávali s Júliou po práci a tam sme si dali dezert donut s čajom. Mc donald sa nachádza rovno oproti hlavnej ceste a keď sme tam dorazili, tak tam bolo kopec ľudí, policía a sanitka... nejakí blázni sa tam pobili a jeden pichol toho druhého nožom... no nebojte sa nebola som sama našťastie. V Mc donalde som sa ešte zoznámila s Sirdarom (Juliin splubyvajuci a kolega s American cultural studies) a konečne s Julio (Ukraina), aj keď sme si už dopisovali cez Facebook. Inak Julia rozpráva po španielsky, tak som sa potešila (vyštudovala presne to čo ja filologiu angličtina-španielčina) a dokonca sme susedky v Yahya Kaptan.
Odiaľ nás chalani zobrali opäť do Marina Café, no tentokrát sme sedeli dnu, hralí nám tam dvaja turci naživo, spev za doprovodu gitary. Konečne po dlhom čase som našla časníka, ktorý hovoril po anglicky... no vyzeral skôr ako taký Angličan teda až na ten prízvuk bol ryšavý...joj dobre bolo... Dúfajme, že sa dostanem aj ku fotkám, čo fotila Elvíra s Osmanom alias Oskarom. Domov som došla okolo pol noci, aspoň mi bolo veselo počas cesty domov, keďže sme išli traja:D


El Sábado 7 de Noviembre de 2009


El sábado ha sido un día muy bueno.Nada mas despertar he mirado por la ventana ayyy que sol tan bonito hacía y era como si los rayos de sol me estaban llamando sal ya, he podido aguantar esta temptación hasta las dos pm. He cogido el primer autobús al centro y allí he empezado la exploración de la ciudad Izmit. Lo de siempre he empezado en mi parque favorito, y por fin tuve tiempo de verlo desde dentro, allí hay columpios para los nenes y por supuesto como en cada parques hay las personas sin techo que no tienen nada que hacer, tb la gente jugando al backgammon aquí un juego bastante popular, las chicas me prometieron que un día me ensenaran como se juega este juego..a ver lo. Como en todos los sitios la gente me daban las miradas diciendo de donde has salido tu:D

Después solo estaba vagueando donde me llevaron mis pies, quería ir a ver el mar, donde nos llevaron los chicos el otro día pero el problema era que no me acordaba, como fuimos allí. Después de una hora dando vueltas por fin he llegado al mar mi esfuerzo trajo los frutos. Fui a ver el puerto cerca del mar Marmara... en el muelle habían muchos pescadores, y lo más cómico era que la mayoría de ellos no tenían caňa de pescar y sólo usaban una cuerda para pescar, y pudieron pescar unos peces pequeños. Lo que me ha sorprendido mucho, que cerca de muelle había muchísimas medusas, solo faltaba tirarme allí y nadar con las medusas:D La gente iba en las mangas corta, como hacía 27 grados, y yo en la sudadera... como aun no he sentido bien... Después seguí corriendo las calles y sacaba las fotos hasta que se me acabaron las pilas.

He encontrado una tienda con la ropa de buena calidad con buen precio en la calle principal “FETHIYE CADDESI“ en Izmit ya se donde voy de compras cuando tendre mi primer sueldo:D Me he comprado „Simit“ es el tipo de rosquete y encima estan las semillas de sesamo, lo podeis comprar en todos los sitios cuesta 1 Tl (lira turca) mas o menos 50 centimos. Algunos locochones van por la ciudad o por el puerto con la bandejas llenas de los simitJ La calle principal en izmit durante el fin de semana esta lleniisiima de la gente, y la persona normal como yo, que no tenía prisa y tenia tiempo para tomar el respiro y parar me quedé flipando cuantas personas han pasado por alli en media hora.Sobre las seis de la tarde llegué a la oficina de AIESEC, porque teníamos un encuentro con otros interships, como la eslovaca auténtica llegué a tiempo, y por supuesto nadie estaba allí, sólo yo y los chicos de AIESEC que tuvieron una formación. He encendido el ordenador de la oficina super lento y estaba esperando hasta que lleguen otras personas y para el organizador de este meeting FahriJ Vinieron 4 internships: Julia (ukraniana)-llego mas tarde despues de trabajo, Elvira (rusia –no internship), Mondher (tunisia) y yo (Eslovaquia). Aparte de nosotros estaban alli muchos chicos de AIESEC. Al final y a cabo hemos salido de la oficina a las siete y media al centro, fuimos a cenar pescado a un restaurante en el barco en el puerto. Había como 15-20 personas cenando en el barco. El barco se estaba moviendo todo el tiempo como si estabamos navegando. Chicos cuando pusieron la coca cola en la mesa se estaba deslizandoJ Después de la cena nos quedamos sólo los internships y Oska, Fahri, Bahri y fuimos al Mc Donald, donde nos hemos encontrado con Julia que vino de trabajo. En Mc donald comimos el postre donut con el Cay (te). Mc Donald esta situado frente a la calle principal y cuando llegamos alli había muchísima gente, policías y ambulancia... algunos locos se pelearon y se cuchichearon... no os preocupeis no estaba allí sola por suerte. En Mc donald conocí a Sirdar (el compi de piso de Julia y tb el compi de American cultural studies) y tb a Julia por fin aunque nos conocimos ya por el facebook. Julia habla espaňol, termino la misma carrera que yo (la filologia inglesa y espanola)y tb vive en el mismo bario que yo, somos vecinas en Yahya kaptan. De alli los chicos nos llevaron otra vez al puerto a la Marina Cafe, pero esta vez nos sentamos a dentro, allí tocaban dos turcos en vivo. Por fin despúes de algun tiempo he encontrado a un camarero que hablaba inglés... aunque no se parecía turco sino como el Inglés claro aparte de su accento turco, el chico tenia pelo rojo...:) Ay que bien lo hemos pasado allí. Espero que algún día conseguiré las fotos de Elvira y Osman alias Oska. A la casa llegué sobre la media noche, y como hemos ido los tres en el autobus era mas divertido.

Žiadne komentáre:

Zverejnenie komentára