nedeľa 30. mája 2010

Čo by člověk nespravil pre AIESEC? Que uno no haría por Aiesec?

Streda 24. Apríla 2010

Normálny pracovný deň ako každý iný, po práci sme sa stretávali s Naghi, Marcosom a Ozzym v Aiesec office. - Keď som dorazila do Aiesec officu takmer som nemohla otvoriť dvere, lebo tam bolo toľko ludí. - Akurát tam mali míting a privítavali nových členov do Aiesecu. - Privítal ma Kubilay s tým „Jej Gabi som rád, že si tu aspoň sa môžeš představit novým členom ako zahraničný stážista“. – som mu povedala „ čo si sa s koňom zrazil?“ - Nakoniec ma přesvědčil, lebo čo člověk nespraví pre dobro Aiesecu, aj keď oni pre teba nespravia nič, teda ak nie si na DT stáži. - Počkala som na Naghi a obe sme sa potom postavili před 50-70 ľudí. - Bola to celkom zábava – všetko čo som im povedala, tak mi tlieskali a skandovali napr. Moje meno ( starí aiesecari) - Bola to taká 3 minutová prezentácia (kto som, čo som, odkiaľ som a jako dlho tu som). - Potom nasledovala Naghi. - Po tom duchaplnom predstavení sme išli vonku na dezert: volalo sa to KüNEFE→je to plátok syra obaleného v sladkom a vyprážené. Mne to veľmi nechutilo, lebo to bolo příliš sladké. - Naša cesta ďalej pokračovala do Karaoke baru – v jednej budove sa nachádzajú dva karaoke bary. V dolnom bare sme stretli všetkých aiesecarov – my sme išli do horného baru a my s Naghi sme chceli spievať pesničku, ale nám ju nezahrali, boli k nám zlí, lebo sme cudzinci…

Miercoles 24 de abril 2010

Un día normal laboral igual que los demás, después de trabajo nos encontramos con Naghi, Marcon y Ozzy en la oficina de Aiesec.

- Cuando llegué a la oficina casi no podía abrir la puerta, porque había muchísima gente.

- En ese momento allí tenía el encuentro y daban bienvenida a los nuevos miembros de Aiesec.

- Me saludó Kubilay diciendome „ay que bien que te veo Gabi, así te puedes presentar a los nuevos miembros como la persona de intercambio extranjera. – le dije „estás loco?“

- Al final me convenció, porque que uno no haría por Aiesec aunque ellos no hacen nada por ti, solo si están en el DT (intercambio de desarollo).

- Esperé para Naghi y las dos nos enfrentamos a 50-70 personas.

- Nos divertimos al final – porque todo lo que dijimos aplaudieron y nos soportaron ej. Mi nombre (los miembros viejos)

- La presentación duró como tres minutos (quien soy, que hago, de donde soy y cuanto tiempo llevo aquí)

- Después le tocaba a Naghi.

- Cuando todo se terminó fuimos a comer el postre: se llamaba KüNEFE→ es un trozo de queso revuelto en una masa dulce y frito. A mí no me gustó tanto porque era demasiado dulce.

- Nuestro camino continuo a Karaoke bar – en un edificio hay dos bares de Karaoke. En el de abajo encontramos todos los de Aiesec – y nosotros fuimos al de arriba, Naghi y yo queríamos cantar una canción pero no nos la pusieron, no trataron mal por ser extranjeros…



streda 7. apríla 2010

Pohovory na aiesec stáž/Las entrevistas para el intercambio de aiesec.


Ešte nedávno som bola na pohovore na stáž a prešla som všetkým čo je potrebné urobiť aby sa človek dostal do aiesec systému a teda mohol dostať šancu hľadať si staž. Ako sa to zdá už dávno a predsa to bolo len minulý rok. V sobotu ráno mi volal Batu, že potrebuje moju pomoc s angličtinou...teda konkrétne budú robiť pohovory v angličtine na stáž a tak sa ma opýtal, čí by som nebola by jednou s tých, ktorá s nimi bude robiť pohovor. No ja som mu povedala, že som nikdy niečo také nerobila byť na opačnej strane, no ale keďže potreboval ešte jednu osobu tak som mu to sľúbila.

Nedeľa musela som skoro vstávať ako do práce... stretnúť sme sa mali pred officom, už ma tam čakal Batu a išli sme do nejakej autoškoly asi 15 minút od centra. Už tam bolo kopec ľudí a všetci boli oblečení v sakách... a ja rifle no cítila som sa divne...ale našťastie som videla, že ani Adina nie je oblečená slávnostne... Adina je holka z Kazachstanu... a bola druhá so mnou, ktorá robila pohovory. Ako vždy keď niečo organizujú aiesecari tak je to zle zorganizované...ani sme presne nevedeli, či si máme pripraviť otázky alebo nám ich už pripravia oni...a tak sme čakali na prekvapenie...

Pohovory... no bola to zábava 24 ľudí – zistiť aká je ich angličtina... teda hodnotili sme:

- Gramatiku

- Celkový prejav

- Výslovnosť

- Plynulosť

- Porozumenie

Mali sme na pohovore jedného agresívneho chalana, ktorý uz bol na pohore asi 5 – ty krát...ktorý sa stažoval na všetko...(od školstva a tiež že prečo som ho zastavila, keď mi toho chcel tak veľa povedať) a tak toho som si zobrala na starosť ja a Adina mi bola za to vďačná.

Pohory trvali od 10 do 4 poobede a potom sme sa stretli s Nacibom a Ednou (nová holka z Kolombie) a jej spolubývajúci a išli sme na čaj a neskôr hrať bowling.

Hace poco era que yo fui a la entrevista para ir al intercambio... y pasé lo que tuve que pasar para poder entrar al sistema de aiesec...obtener la oportunidad para buscarse el intercambio. Parece que eso fue hace mucho pero en realidad solo el ano pasado. El sábado me llamó Batu para pedirme un favor, que me necesita porque van a hacer las entrevistas en inglés para el intercambio. Yo le dije que nunca en mi vida entrevistaba a alguien, estar en la otra parte ser el que entrevista a las persona... pero como no tenía a nadie le dije que si.

El domingo tuve que madrugar como si iba a trabajar... nos quedamos frente a la oficina donde Batu ya me esperaba...y fuimos a la escuela de los conductores como a 15 minutos del centro. Ya habían allí mucha gente... vestidos de la manera elegante...y yo vine en vaqueros...me senti un poco raro... pero vi que Adina la otra chica que iba hacer las entrevistas conmigo esta vestida de la misma manera que yo. Adina es una chica de Kazagistan. Igual que siempre cuando los aiesecers organizan algo no hay organización... ni siquiera sabíamos que si tendríamos que prepararnos algunas preguntas... o lo haran ellos... así esperabamos para la sorpresa.

Las entrevistas ... no divertimos...entrevistar 24 personas cada una – para ver que tal es su inglés... tuvimos que evaluar:

- La gramatica

- La pronunciación

- Comprensión

- Fluidez

- Y la impresión total de la persona

En la entrevista había un chaval muy agresivo... el que ya vino a la entrevista para el intercambio como la quinta vez...y se quejaba de todo (desde la educación hasta porque le estaba parando, él me quería decir más cosas) le entrevisté yo y Adina me dió las gracias. La entrevistas tardaron desde las 10 hasta las 4 de la tarde... después me encontré con Nacib y Edna (la chica nueva de Colombia) y con su compis de piso y fuimos a tomar el té y jugar a los bolos.

utorok 6. apríla 2010

Bursa



28.marca 2010

V sobotu večer som dostala sms-ku od Naghi, či chcem ísť s nimi zajtra do Bursy... a že mám napísať aj Nacibovi, či sa chce pridať...Povedal že nie, ale pôjde s nami Emi... holka z Japonska...ktorá ho prišla kuknúť na wknd... a že aspoň bude mať istotu, že sa nestratí. S Naghi a Marcosom som sa dohodla, že sa stretneme u nich doma o 10 am. No zabudli sme na takú maličkosť, že sa práve vtedy menil čas... a tak som sa na miesto o 9 ráno zobudila už o 10 am. A tak aj bus sme zobrali o hodinu neskôr o 12.00... Emi nás už čakala pred predajňou Efe tour... tam nás service odviezol na autobusovú stanicu a hurá ide sa do Bursy. Cesta trvala 3,5 hodky. Počasie nám veľmi neprialo... lebo keď sme prišli tak pršalo a bolo aj dosť chladno. Emi nás zobrala do centra... a ona už potom išla domov a my sme sa išli túlať po Burse mali sme 5 hodín na obhliadku mesta.
- Boli sme si kuknuť Mešitu (Camí – číta sa džami)... je
omnoho krajšia ako Modrá mešita v Istanbule.
- Trhy...
- Koza Han – Bazár s Hodvábom... Bursa je ním známa.
- Hradby... teda opevnenie odkiaľ je výhľad na celú Bursu a súčastne je tam časť bursy oddelená hradbami, vyzerá to ako mini mestečko. - Večerná Bursa je krásna Potom sme išli späť do Izmitu. Bola to síce krátka návšteva mestečka ale páčila sa nám.

28 de marzo de 2010

El sábado por la noche recibí el mensaje de Naghi, que si quiero ir con ellos manana a
Bursa...y que escriba a Nacib, si quiere apuntarse... Dijo que no, pero Emi la chica de Japon, la que le vino a visitar para el fin, regresara con nosotros y él estara seguro que no se perderá otra vez. Quedé con Naghi y Marcos que nos entrontramos a las 10 de la manana en su casa. Pero olvidamos un pequeno detalle que precisamente esa noche se cambió el tiempo...así q me levanté a las 9 pero ya eran las 10. Así que tb tomamos el autobus una hora mas tarde a las 12...Emi ya nos esperaba frente la oficina de Efe tour...de allí no llevó el servicio a la estación de autobuses y hurá vamos a Bursa. El viaje duró 3,5 horas. El tiempo no era bueno... porque cuando llegamos estaba lloviendo y tb hacía frío. Emi nos acompaňó al centro ... y ella se fue a la casa y nosotros fuimos vaguear por la bursa...sólo tuvimos 5 horas para ver toda la ciudad.
- Fuimos a ver la Mezquita (Camí)... es mucho más bonita que la Mezquita azul en Estambul

- Mercados... - Koza Han – El bazar de Seda ... Bursa es conocida precisamente por seda
- Las murallas ...de allí se ve toda la Bursa... y tb hay como un mini ciudad separada por las murallas.
- Bursa por la noche esta super bonita.
Después fuimos a Izmit... ha sido una visita corta de la ciudad pero nos gustó mucho.

Sťahovanie sa do nového domu + Iznik/ La mudanza al piso nuevo+ Iznik



Keď som prišla domov večer z Istanbulu ma čakalo doma prekvapko v podobe správy.....“GABI O DVA TÝŽNE SA MUSÍME VYSŤAHOVAŤ, TAKŽE SI MUSÍŠ NIEČO NOVÉ NÁJSŤ, MY SA SŤAHUJEME DO KARTEPE“

V pondelok po práci som išla do aiesec officu, aby som ich oboznámila s mojou novou situáciou.. a tam mi yeliz napísala, že nie o dva tyždne ale už v nedeľu sa sťahujeme. Wow... pomyslela som si.

V utorok my povedali, že nie v nedeľu ale v sobotu do 17 sa musím vysťahovať... pekne sa to všetko stupňovalo.

V piatok ráno sme mali s yeliz výmenu názorov... mi vyčítala veľa vecí... takže som išla do práce úplne s pocitom, že sa mam chuť zbaliť a letieť na Slovensko, kebyže už nemám letenku na máj... V škole sa ma všetci pýtali, či už mam kde spať... noo nebol to príjemný deň, hlavne keď som si predstavila, že na druhý deň budem bezdomovcom tak mi nebolo všetko jedno... aiesecari sa mi neozvali až do piatku večera... že mi našli jednu holku, s ktorou budem bývať v časti SARPER... bolo to po prvýkrát čo som to meno počula a nemala som ani šajnu, kde sa to nachádza. Holka sa volala Melek... V piatok po práci... som upratovala... lebo ako aj na Slovensku tak aj tu v Turecku keď odovzdávaš byt, tak musí byť čistý.

V sobotu ráno som sa vyparila... bol taký krásny deň a tak som išla na prechádzku do Izmitu peško až do mesta prvý a posledný krát z Yahya Kaptan. Bola som sa prejsť až do Seca Parku, ktorý bol nádherný plný tulipánov....a bolo tak teplučko, by bol hriech ostať doma. S Melek som sa dohodla, že sa stretneme o 7 pm pre aiesec officom. Pôvodne ma tam mal zaviesť Oska, ale niečo mu do toho prišlo a tak som požiadala Serdara, ktorý nás tam zaviezol mňa, Melek a Naciba, no nie je zlatý.

Potom sme išli do Korucuk na Movie Night... Oska nás zobral po ceste... tam nás už čakala večera, Aleja a Murat... Bolo super toto som potrebovala odreagovanie sa.

V nedeľu sme vstávali veľmi skoro... lebo Oska išiel do rodnej dedinky Iznik a zobral nás zo sebou. Je to dedinka z 20 000 obyvateľmi, taký typický vidiek... mi to pripomínalo tak trošku oravu. Teta nám pripravila super turecke ranajky... a potom sme išli na navštevy asi všetkých tiet a strýkov a stariek, ktoré Oska mal.... bol to veľmi príjemný deň... sedela som na traktore...vypila straaašne veľa čajov... lebo všade kde sme prišli nám ponukli podľa tureckej tradície cay. Pred obedo –večerou Oska šiel behat a my s Nacibom na prechádzku ku jazeru...

Iznik je známe svojou keramikou... a tak nas Oska zobral na jedno miesto, kde sa nachádza práve tato keramika... veľa malých obchodíkov. Po obede sme išli domkov... a ja do mojeho nového domova...

Kde to bývam ... sídlisko sa volá „Sarper“ je to asi 10-15 minút od centra Izmitu... na kopci nad Izmitom asi 45 minútom pešo. Bývam s jednou holkou aiesecarkou...volá sa Melek a je študentkou chémie na Kocaelli Univerzite.

V pondelok som sa stratila... keď som išla do práce...aby som prišla do práce musím zobrať dva autobusy... do práce som prišla až o dve hodky neskôr...

Takže ma poobede zobrali servisom... domov a odvtedy chodím už busom našťastie... aj keď poobede ma berú iba do centra...aj tak som rada.

Cuando llegué a casa de Estambul por la noche me esperaba una sorpresa con una noticia...“GABI EN DOS SEMANAS NOS TENEMOS QUE MUDAR, ASÍ QUE TE TIENES QUE ENCONTRAR ALGO, PORQUE NOSOTRAS VAMOS AL KARTEPE“

El lunes después de trabajar fui a la oficina de aiesec, para decirles en que situacion estoy... y alli me escribio yeliz, que no tenemos dos semanas si no el domingo nos tenemos que mudar. Wow he pensado....

El martes me dijeron, que no el domingo sino el sábado el 17 me tengo que mudar...ay como se cambiaba la situación...

El viernes peleamos con yeliz.... me reprochaba unas cosas estúpidas...así que me fui al trabajo con las ganas de hacerme la maleta... y volver a Eslovaquia... pero como ya tenía el billete para el mayo era un poco difícil...En la escuela todo el mundo me preguntaba, que si ya tengo el sitio donde quedarme... la situación no era muy agradable, sobre todo cuando me imaginé que al día siguiente voy estar sin techo...y la gente de aiesec no me hablaron hasta el viernes por la tarde... que me encontraron una chica con la que voy a vivir en el barrio llamado SARPER... eso era por primera vez cuando oí ese nombre y no tenía ni idea por donde queda. La chica se llamaba Melek... El viernes cuando vine de trabajo estaba limpiando la casa... porque igual que en mi país cuando uno está entregando el piso tiene que estar limpio.

El sábado me fui de la casa... hacía un día muy bonito así que me fui a dar un paseo por Izmit hasta el centro por primera y la última vez de Yahya Kaptan. Fui a Seca Park... el que era super bonito lleno de tulipanes.... y como hacía tan buen tiempo sería un pecado quedarse en casa. Quedé con Melek a las 7 pm frente a la oficina de aiesec. El plan original era que me iba llevar allí Oska, pero tenía otros planes así pregunté a Serdar si nos podría llevar, Melek, Nacib y a mí a mi nuevo piso. Después fuimos al Korucuk para el Movie Night... Oska no recogió en el camino...y allí ya nos esperaban Aleja, Murat y la cena.... Eso era lo que necesitaba...para pensar en otras cosas.

El domingo nos levantamos muy pronto...porque Oska iba a su pueblo Iznik y nos llevó consigo. Iznik es un pueblo de 20 000 habitantes, un campo tipico... me recordaba al región donde vivo orava.

La mama de Oska nos preparó el desayuno típico turco... y después fuimos a visitar toda la familia de Oska... ha sido un día agradable... he probado el tractor turco y bebimos según la tradicón turca muchos tés. Antes de la comida – cena Oska se fue a correr y Nacib y yo fuimos a dar un paseo al lago...

Iznik es un pueblo conocido por su cerámica....así que Oska nos llevó a un sitio, donde hacen esta cerámica... habían muchísimas tiendas de cerámica allí. Después de comer fuimos a Izmit y yo a mi hogar nuevo....

Donde vivo... el bárrio se llama „Sarper“ está a 10-15 minutos del centro... en una colina encima de Izmit como 45 minutos andando. Vivo con una chica de aiesec se llama Melek es una estudiante de química en la Universidad de Kocaelli.

El lunes me perdí...cuando iba a trabajar.... porque para llegar al trabajo tengo que tomar dos autobuses...así que llegué al trabajo dos horas más tarde...

Así que por la tarde me llevaron en el servicio a mi casa... y desde entoncés voy en el autobus de la escuela... aunque por la tarde me llevan al centro estoy super contenta por eso.